Μουσική τράγου;

The το φαινόμενο του μαζικού Disco Polo αυξήθηκε από το υπέδαφος του πολιτικού και οικονομικού μετασχηματισμού της Πολωνίας μετά το 1989. Ήταν μια αντίδραση ενός τμήματος της κοινωνίας στην ακατανόητη συζήτηση σχετικά με τις δυνατότητες μιας καπιταλιστικής οικονομίας, ενώ ήταν επίσης μία από τις πρώτες εκδηλώσεις καπιταλιστικής ακαμψίας. Οι εταιρείες παραγωγής disco Polo ήταν μεταξύ των πρώτων ιδιωτικών πρωτοβουλιών στην αγορά της μουσικής και η έλλειψη ελέγχου που υπήρχε εκείνη την περίοδο δημιούργησε ευκαιρίες για πολλές καταχρήσεις με τη μορφή, για παράδειγμα, μουσικής πειρατείας. Ως μουσική τάση, αισθητική και λακωνική, παρουσίασε τις ιδέες των Πολωνών για τον κόσμο για τον οποίο έχουμε αιτηθεί: αυτοκινητόδρομοι, Δύση, εξωτικές χώρες, διαβρωτισμός. Κατά την άποψη των επικριτών της εποχής, ήταν ένα προϊόν που δεν είχε καμία μουσική και στραγγαλιστική αξία για τις μάζες. Ως πολιτιστική πρακτική– που βρίσκεται στα κόμματα των πόλεων, των γάμων και των πυροσβεστικών σταθμών– θεωρήθηκε ως έκφραση της κακής γεύσης των κατώτερων τάξεων της πολωνικής κοινωνίας. Έχοντας μικρή αξία, την ώθησαν στο περιθώριο του πολιτισμού, παρά την ευρεία παρουσία του, δημιουργώντας έτσι ένα κοινωνικό χάσμα.

Disco Πολωνοί, όπως κάθε προϊόν σύγχρονης κουλτούρας, λειτουργούν στο σημείο τομής δύο σφαιρικών πεδίων. η οικονομική και η πολιτιστική» και, ως εκ τούτου, μπορεί να καταλήξει σε υποβιβασμό στον κάδο σκόνης. Δεν συνδέεται με συγκεκριμένους τόπους, αλλά με κοινωνικές καταστάσεις. Δημιουργεί ομάδες συμμετεχόντων οι οποίοι, για σύντομο χρονικό διάστημα, γίνονται μια κοινότητα που αποτελείται γύρω από τη διασκέδαση. Ως αποτέλεσμα της αντιπαράθεσης διαφορετικών πολιτιστικών μοντέλων, ο Disco Polo Ș με τον μάλλον συντηρητικό προσανατολισμό του χάνει τη συμβολική μάχη κατά των προοδευτικών τάσεων. Ωστόσο, είναι παρούσα στον γενικό κανόνα. Από ύφος, θυμίζει το Balkan Turbofolk ή το 1980 Italo Disco. Ωστόσο, όπως και αυτές, δεν εντάσσεται στο ρεπερτόριο υψηλής κουλτούρας.

The οι κάμερες μουσικής Polo ήρθαν στο Μουσείο ως μέρος των αντικειμένων που σχετίζονται με το παιχνίδι το έργο και το έργο Disco Relax» έκθεση αφιερωμένη στο φαινόμενο Disco polo. Η εθνογραφία, παρά τη σημαντική ιστορική της διάσταση, η οποία ενισχύεται ακόμη περισσότερο σε μουσειακό πλαίσιο, είναι ένας τομέας που ενδιαφέρεται για το παρόν και την καθημερινή ζωή. Η Disco Polo έχει αποτελέσει αντικείμενο ενδιαφέροντος από ακαδημαϊκούς κύκλους, γεγονός που δεν συνέβαλε στην προώθηση της κατανόησής της από το ευρύτερο κοινό. Ο ρόλος των εθνογραφικών μουσείων είναι να αφηγούνται μια ιστορία για έναν κόσμο που είναι τόσο εξοικειωμένος όσο και αγνοούμενος.

The η θεμελιώδης διάσταση που συνδέει τον Disco polo με την ευρύτερη έννοια των αποβλήτων στην προκειμένη περίπτωση είναι η περιθωριοποίηση και η συμβολική βία που κυριαρχεί σε ανταγωνιστικά μοντέλα. Σε ένα ιεραρχικό σύστημα, η κουλτούρα χωρίς αξία και οι εκδηλώσεις της αποτελούν σπατάλη, ανεξάρτητα από τον αριθμό των ατόμων που αποδίδουν σημασία σε αυτήν. Απομακρύνεται από τον γενικό κορμό και, αν υπάρχει, έχει τη μορφή μίμησης και γελοιογραφίας που εξαρτά τους συμμετέχοντες.