Czy uważają Państwo, że przedmiot ten jest śmieci?


Jest to tłumaczenie automatyczne

PRZEDMIOTY
PRZEDMIOTY
HISTORIE
HISTORIE
GRA
GRA
Blog i wydarzenia
Blog i wydarzenia
O projekcie
O projekcie
MÓJ KOSZ

WYKAZ [[app.bookmarks.length]] ELEMENTY

ELEMENTY NIEUZASADNIONE

Oprawki do okularów

Artysta lub wytwórca Nieznany

Produkcji lub powstania (Daty) Nieznana
Włączenia do kolekcji muzeum Około 2007 r.

Miejsce pochodzenia Bukareszt (Rumunia)
Obecne miejsce przechowywania Narodowe Muzeum Peasantu Rumuńskiego, Bukareszt, Rumunia

Materiał Metal, tworzywo sztuczne
Wymiary 14 x 4 x 5 cm (dł. x szer. x wys.)

Numer w katalogu C.Ob-0046

Słowa kluczowe Niedobór Naprawy Ludzi

Prawa autorskie Narodowe Muzeum Chłopa Rumuńskiego

Akt założycielski; W magazynie

Źródła zdjęć Vladimir Bulza / prawa autorskie NMChR

If, jej złamanie, hamianie! Uszkodzone Ramy Konkretne Kontyngentiane częściami z innych okularów.

Jaki charakter ma eksponat i z jakimi osobami się wiąże?

Okulary to przedmioty codziennego użytku. Jednak w okresie reżimu komunistycznego, choć oprawki były produkowane masowo przez różne firmy i fabryki, ich wybór był ograniczony, a same okulary bardzo drogie. Jeśli się zepsuły, właściciele po prostu naprawiali je, najlepiej jak potrafili, czasami używając części innych par okularów. Tę konkretną parę podarował Marius Gomoiu. Zaznaczył, że po rozbiciu okularów różne ich części powtórnie wykorzystano.

Z jakimi miejscami wiąże się ten eksponat i na ile ma europejski charakter ponadnarodowy?

W okularach nie ma nic niezwykłego. Są to przecież przedmioty codziennego użytku odzwierciedlające europejskie style i trendy drugiej połowy ubiegłego wieku. W muzeach są traktowane jako pamiątki, choć często postrzegane są jako coś oczywistego. Mogą nadać danej osobie aurę intelektualisty lub odwrotnie – anonimowo i banalnie reprezentować masy.

Jak i dlaczego eksponat trafił do kolekcji muzeum?

Okulary te należą do kolekcji podarowanej przez dr Alyssę Grossman, antropolożkę społeczną i wizualną, autorkę prac naukowych o pamiątkach postkomunistycznych, która zebrała różne przedmioty codziennego użytku, by tymczasowo wystawić je w muzeum. Stało się to inspiracją do dalszych badań, poszukiwania towarzyszących im historii i nakręcenia filmu dokumentalnego Memory Objects, Memory Dialogues [Przedmioty pamięci, dialogi pamięci] (2011). Okulary pierwotnie należały do Mariusa Gomoiu, inżyniera elektryka urodzonego w 1947 r. Zebrane przedmioty przekazano do muzeum w nadziei, że – jak ujęła to dr Grossman – będą mówić same za siebie i między sobą.

 

Jaki związek ma ten przedmiot z utylizacją odpadów?

W czasach komunistycznych okulary były wartościowymi przedmiotami, gdyż oprawki były drogie i trudno dostępne. Dlatego w tej konkretnej parze wymieniono różne części, co zmieniło jej wygląd. Dziś mentalność pod hasłem: „radź sobie, jak możesz, nie wyrzucaj, naprawiaj” jest znacznie mniej powszechna, ponieważ dziś przedmioty raczej wymienia się na nowe niż naprawia. Wartość takiego przedmiotu codziennego użytku jako eksponatu muzealnego jest niewątpliwie dyskusyjna, jeśli wziąć pod uwagę jego prozaiczną i stosunkowo niewielką rolę, wielokrotne rozmontowywanie i naprawianie, a także współczesne dyskredytowanie ustroju i jakości wyrobów w owych czasach.