Czy uważają Państwo, że przedmiot ten jest śmieci?


Jest to tłumaczenie automatyczne

PRZEDMIOTY
PRZEDMIOTY
HISTORIE
HISTORIE
GRA
GRA
Blog i wydarzenia
Blog i wydarzenia
O projekcie
O projekcie
MÓJ KOSZ

WYKAZ [[app.bookmarks.length]] ELEMENTY

ELEMENTY NIEUZASADNIONE

Kosz

Artysta lub wytwórca Nieznany

Produkcji lub powstania (Daty) Początek XX w.
Włączenia do kolekcji muzeum 1934

Miejsce pochodzenia Liège, Belgia, Europa
Obecne miejsce przechowywania Muzeum Walonii – prowincja Liège, Belgia

Materiał Pleciona wiklina i drewno
Wymiary 49 × 93 × 42 cm.

Numer w katalogu 5016005

Słowa kluczowe Ponowne wykorzystanie Ludzi Pracy

Prawa autorskie Prowincja Liège – Muzeum Życia Walońskiego

Akt założycielski; W magazynie

Źródła zdjęć Prowincja Liège – Muzeum Życia Walońskiego

W minionym stuleciu całkowicie zmienił się sposób, w jaki oceniamy wartość surowców. 

Co nam mówi ten eksponat? O jakich ludziach opowiada?

Jest to kosz wiklinowo-drewniany wykonany w stylu, który był bardzo popularny w Walonii w XIX i na początku XX w. Kosze te były używane do przenoszenia różnego rodzaju towarów na plecach, zwykle przez kobiety zwane „hotteuses” (od francuskiego słowa „hotte” oznaczającego kosz) lub „botteresses”, które mogły przenosić do 40 kilogramów na odległość 25 kilometrów dziennie.

Z jakimi miejscami wiąże się eksponat? Czy jest w jakiejś mierze europejski lub ponadnarodowy?

Przed pojawieniem się nowoczesnych środków transportu ludzie musieli sami przenosić większość towarów. Te kosze są przykładem wyposażenia, które służyło do przenoszenia przedmiotów w Walonii i Europie.

Jak i dlaczego eksponat trafił do kolekcji muzeum?

Nie wiadomo.

Jak ten eksponat wiąże się z odpadami?

Jedną z rzeczy, jakie „hotteuses” regularnie przenosiły, był węgiel, który dostarczały bezpośrednio pod drzwi piwnicy klienta. Po tym, jak cały węgiel został wyrzucony z kosza do piwnicy, kobiety brały wilgotną ziemię i rozsypywały ją na chodniku, aby zebrać cały zalegający tam pył węglowy. Ta mieszanka ziemi i pyłu węglowego tworzyła paliwo, które następnie kobiety zabierały na własny użytek.