But

Muzeum Ettore Guatelli wystawia but noszony niegdyś przez młodego rolnika. Wiążą się z nim liczne historie. But był noszony oraz wielokrotnie łatany i naprawiany, aby towarzyszyć rolnikowi podczas pracy w polu. Odkrył go na strychu kolekcjoner, który przyniósł go do Muzeum Ettore Guatelli. Dwóch rzymskich fotografów sfotografowało go i umieściło na plakacie, który po całym świecie promował inicjatywę muzeum Guatellego – muzeum przechowującego jego znaleziska, będące świadectwem przemyślności społeczności wiejskich, które nie pozwalały, aby cokolwiek się zmarnowało.

But z Muzeum Ettore Guatelli otwiera wiele potencjalnych kierunków badawczych. Pierwszym z nich może być spojrzenie poza lokalność, poza wieś Emiliana, na życie i pracę społeczności wiejskich w całej Europie i na całym świecie. Kto wie, ile butów na przestrzeni dziejów zostanie naprawionych i podzelowanych, aby można było wykorzystać ich potencjał i podążać najprzeróżniejszymi drogami. Obecnie „but” może również symbolizować krok potrzebny do przekraczania granic, wyobrażenia sobie wspólnej drogi i okiełznania wartości, jaką jest wolność.

W latach 50. XX wieku Ettore Guatelli zaczął z coraz większą regularnością odwiedzać magazyny firm odbierających odpady w regionie Apeninów. Tak położył podwaliny pod przyszłe muzeum. Od połowy lat 70. jego kolekcja znacznie się powiększyła. Mimowolnie wpisał się w rodzący się w latach 70. i 80. trend odrodzenia i promocji kultury ludowej. W konsekwencji jego placówka stała się unikalnym i niepowtarzalnym muzeum poświęconym dziedzictwu demograficznemu, etnologicznemu i antropologicznemu XX-wiecznych Włoch.

W 1994 r. Ettore Guatelli opublikował w piątym numerze czasopisma „Ossimori” esej zatytułowany „Odpady w muzeum”. Podkreślając potrzebę refleksji nad naturą odpadów i wyrzucanych przedmiotów oraz, co ważniejsze, nad ich odzyskiwaniem i recyklingiem, Guatelli poruszył w swoim eseju bardzo aktualny i coraz bardziej palący problem. To właśnie tutaj, a szczególnie w utylizacji odpadów, znajduje się historyczny klucz do prawdziwej „demokracji”.