Naprawiony kubek

Według tradycji sztuka kintsugi narodziła się w XV w. w Japonii. Pewien potężny dygnitarz stłukł porcelanową czarkę do herbaty i wysłał ją do Chin w celu naprawy. Niezadowolony z renowacji za pomocą metalowych zszywek zwrócił się do swoich rzemieślników, którzy postanowili skleić elementy za pomocą żywicy z domieszką złota. Tak narodziła się sztuka kintsugi i cała związana z nią symbolika: zamiast ukrywać niedoskonałości przedmiotu (lub człowieka), akceptuje się je i gloryfikuje – stają się częścią jego historii. Tradycja kintsugi posłużyła jako natchnienie przy naprawie tej porcelanowej filiżanki.

Technika kintsugi w ostatnich kilku latach zyskała na popularności, szczególnie na Zachodzie, gdzie artyści i rzemieślnicy wykorzystali jej filozofię i nadali jej współczesny charakter.

Muzeum Życia Walońskiego organizuje w latach 2022–2023 wystawę na temat śmieci zatytułowaną „Ordures – L'expo qui fait le tri” („Śmieci. Wystawa, która je sortuje”). Naprawianie przedmiotów jest jednym z jej głównych tematów. Muzeum Życia Walońskiego postanowiło uzupełnić wystawę technik naprawy starych naczyń, zlecając odrestaurowanie pękniętej filiżanki ze swoich zbiorów przy użyciu techniki kintsugi.

Naprawa tej filiżanki przy użyciu techniki kintsugi wpisuje się w podejście „zero waste”, zakładające ponowne wykorzystanie przedmiotów – w szczególności poprzez naprawy i upcykling – co skutkuje mniejszą ilością odpadów.